महाराष्ट्रभूमी

 

महाराष्ट्रभूमी

 

महाराष्ट्रभूमी असे श्रेष्ठभूमी

जिथे खड्गपात्यात राहे भवानी ।

रणी ऐरणी अग्निदिव्यातुनि जी

सुलाखून तावून घे पारखोनी ।। 1

 

इथे चंडमुंडास धाडून स्वर्गी

अरीमुंड हाती धरोनी भवानी

म्हणे, ‘‘ मृत्यु ही दुर्गती दुर्जनांची

इशारा पुरे एक दुष्टांस हाची ’’ ।। 2

 

महाराष्ट्रमाती असे रत्नखाणी

विराजे हृदी जानकी स्वाभिमानी

दबावापुढे ना झुके रुक्मिणी जी

अहो भीमकन्या-नलाचीच जोडी ।। 3

 

स्वराज्या सुराज्यास स्थापे शिवाजी

जिजाबाइचे स्वप्न सत्यात आणी

मनु हार माने न येथेच मानी

अहिल्या पुन्हा जागवे अस्मितेसी ।। 4

 

दिल्या यातना ‘धर्मवीरा’ किती त्या

परी केसरी तो जराही झुकेना

पशुंना दिले मांस त्याचे पशुंनी

धरा अंकुरे त्याच श्रद्धांकुरांनी ।। 5

 

‘‘भयाने रिपू-अश्व ना पीत पाणी’’

असे सांगते शौर्य येथील माती

असो खड्गपाती असो शब्दमोती

झरे त्याच तेजातुनी देशभक्ती।। 6

 

इथे तर्जनी एक उंचावताची

उडे झोप सार्‍याच टोपीकरांची

उडी एक ती आजही आठवीता

त्सुनामीप्रमाणे उठे देशभक्ती ।। 7

 

असो लावणी संतवाणी विराणी ।

कला शब्दमालाच येती फुलोनी

शिलाशिल्प वा शब्दशिल्पातुनी ह्या

महैश्वर्य येई पुनःप्रत्ययासी ।। 8

 

जलाने शिवारे बलाने शरीरे

मने युक्त येथे सदा सद्विचारे

नव्या कल्पनांसीच येती धुमारे

सुधारेच गावा नवे तंत्र सारे ।। 9

 

असे श्रेष्ठ ते सत्वरे अंगिकारी

असे त्याज्य ते सर्वही दूर सारी

नव्याच्या जुन्याच्या प्रयागातिरी ही

विराजे महाराष्ट्र ही पुण्यभूमी ।।  11

 

दुजाभाव ना येथ कोणाप्रतीही

मिळे काम हातांस आश्वस्त राही

कुणीही न राहे कधीही उपाशी

असे थोर दातृत्व येथेच राही ।।12

 

असे टाकली कात ती जीर्णशीर्ण

नव्याने उभा हा महाराष्ट्र पूर्ण

 

यशाची उभी उंच राहे कमान

‘‘महाराष्ट्र माझा ! ’’ असे स्वाभिमान ।। 13

----------------------------------