मिथ्या

 

मिथ्या

ती झोपते बाहेर , मी आत पलंगावर

काचेच्या खिडकीचे, मधे सुरक्षित अंतर ।।

मी टेकते उशीवर, तिची पंखामधे चोच

रात्री उठून बघते, मी तिला रोज ।।

तिलाही येते जाग, कधी रात्री अपरात्री

डोकावते ती आत, नित्य सावध अंतरी ।।

तिची मऊ मऊ पिसे, कुरवाळते मी रोज

नजरेनेच हळुवार, तिची न मोडता झोप ।।

जाग झोप मधे मधे, करता तिचाच विचार

झाले एकदा मी घार, स्वप्नात करत विहार ।।

गिरिशिखरे नद्या झरे, ठेंगणे मला सारे

मनच घार मनच नयन, अनुभवे मनच सारे ।।

मन येता माघारे, शरीरा आली जाग

हसुन म्हटले मनाशी, स्वप्न सांगु का तिलाच? ।।

------------------------

कानोसा घेत तिला, पाहता दुरून आज

पंखामधे चोच तिची । करी सौम्य आवाज ।।

थरथरते तिचे पंख । काय चालले मनात

वेगात घडत होते । कायसे बदल तिच्यात ।।

तन मन नव्हताच मेळ । चालला कसला खेळ

जगात कुठल्या होती । विहरत काही वेळ

क्षणभर सुटला ताबा । देहावर तिच्या तिचा

सैल पकड घट्ट करत, सावरला झोक पुन्हा ।।

बघत असेल का स्वप्न, तीही कोणते खास

असेल झाली स्वप्नी, का अरुंधतीच आज?।।

-------------------------------

शहारले नखशिखांत, येता मनात विचार

मी खरीच? का मिथ्या? कोण आहे नार?

 

आहे अरुंधतीला  का खरोखर अस्तित्त्व?

का मी ह्या घारीचे , क्षणाभासी ते स्वप्न ?।।

 

थरारून गेले मी, अंग शहारे माझे

क्षणैक स्वप्नात तिच्या, संपे जगणे माझे ।।

 

झाली घारच स्वप्नी, क्षणभर जी अरुंधती

स्वप्ना सोबत विरेल, वायुसवे आकाशी ।।

------------------------------------------------------------

लेखणी अरुंधतीची-