निदाघ - किमया

 

 

निदाघ - किमया

(10; 10; - 10; 3)

तटतटा उकलल्या, तरु बीजमंजुषा

अन वार्‍यावरुनी कशा

पसरल्या सयांनो, चौफेर धरेवर

ही निदाघ किमया पहा!

 

रेशमी छत्रधर, का फौज निघाली

हळु, नभी तरंगत पहा

सावरी लोकरी  नव वस्त्र लेऊनी

ही निदाघ किमया पहा!

 

पोपटी पालवी, किति गर्द होतसे

झुगारून मरणा जरा

तापल्या धरेवर, सुख-सडा फुलांचा

ही निदाघ किमया पहा!

 

 

 आतपी कोपता, ज्वाळांसम झळया

स्पृहणीय दिसे चंद्रमा

इवलिशी चांदणी ये त्याच्या सोबत

ही निदाघ किमया पहा!

 

ये कानि अचानक, घन मेघगर्जना

लखलखते बिजली नभी

अंकोल बियांना सुनसान राति त्या

फिरून मिळतसे आई

 

त्या कशा बिलगती हृदि अजून कोडे

तरु बुंध्यासी का पुन्हा

तरु-पायापाशी, त्या फिरुन जन्मती

ही निदाध किमया पहा!

------------------------

निदाघ – उन्हाळा

अंकोल

   अंकोल – अंकोल हा सधारणपणे दक्षिण भारतातला वृक्ष.  हे एक अद्भुत झाड म्हणावं लागेल. फेब्रुवारी मार्चमधे याला फुलं येतात. एप्रिलमधे ह्याची फळं तयार होऊन झाडाखाली पडतात. त्याच्यावरचा गोड गर मुंग्या, किडे, पक्षी खातात. आणि आतल्या बीया इतस्तत पसरतात. आणि काय गम्मत - -एका रात्री पहिला पाऊस,वीजांचा कडकडाट सुरू झाला की ह्या सर्व बिया झाडाच्या खोडाला ,फांद्यांना येऊन चिकटतात.

 श्री आद्य शंकराचार्य म्हणतात, खरी भक्ती जाणून घ्यायची असेल तर अंकोल वृक्षाच्या बिया बघा. कुठल्या आंतरिक ओढीने त्या परत झाडाला जाऊन चिकटतात, तिथेच रुजतात आणि तिथेच पल्लवित होतात हे अनाकलनीय आहे. असे म्हणतात की, ही बीजे  झाडाला जाऊन कशी चिकटतात हे पाहण्याचा  श्री आद्य शंकराचार्यांनी खूप वेळा प्रयत्न केला. पण त्यांनाही ते पाहता आले नाही.

-------------------------------

लेखणी अरुंधतीची -