बाभळ नवलाई

 

बाभळ नवलाई

कितीक गावे ओलांडुन ही । जाते आगगाडी

खिडकीतुन मज दिसत राहते । हिरवी वनराई

 

माळरान हे किती अनोखे । रंगभुमि फिरती

सादर करती वेड्या बाभळ । सुंदर कलाकृती

 

नृत्य नाट्य जणु घडत राहते । धडधड तालावरती

लाभे त्याला वेगवान ती । आगगाडीची गती

 

अभिनय मुद्रा अचूक साधुन । उभ्या बाभळी किती

सजीव पुतळ्या जणू बनुनिया । पात्रे साकारती

 

जणू नर्तिका वेगवेगळ्या । मुद्रा अभिनय करी

दिमाखात त्या त्रिभंगाकृती  । माना वेळावुनी

गवळण कोणी, उभी दिसतसे । घागर कटेवरी

माथ्यावरचा घडा सावरत । लचकत कंबर उभी

 

एक बाभळी झुकते मागे । इतुकी सांगु किती

करी कपाळी दीप ठेऊनी । नाचे राजस्थानी

 

आडमुठी कुणि, एक बाभळी । धुळीत भरलेली

पिंजारुन केसांस बैसली । वाटे कैकेयी

 

कुणी उभी ही लववुन माथा, । नम्र कोमलांगी

रघुनंदन रामाची प्रिय ही । सीताच शुभांगी

 

बसुनी झुकुनी पुढे जराशी । दळण दळितसे कुणी

वाटे साकारली हिने का । नाम्याचीच जनी

 

एक बैसली चुलीसवे ही बहिणाई माझी

कटीवरी का हात ठेऊनी । विठाई ही उभी

 

तीन ठिकाणी लववुन काया । उभी असे उर्वशी

कुणी वाकुनी शेतामध्ये । करते काम किती

 

नृत्यनाट्य हे घडे अलौकिक । पळते वनराई

खिडकीतुन मी पहात बसते । बाभळ नवलाई

-------------------------------

अरुंधतीप्रवीणदीक्षित-