पहिली कविता

 

पहिली कविता

जुलमी सत्ताधीश आतपी,

लुटून नेई अवघी अवनी

अश्रू सुकुनी गालावरती

कोमेजुन मुखमंडल जाई --- ।। 1

( आतपी – सूर्य, अवनी- पृथ्वी ) 

मरुद्गणांची साथ रवीसी

लुटण्या वैभव धनसम्पत्ती

धुळीत माखुन गेली अवघी

वसुंधरा ती अती लाघवी --- ।। 2

 

 

निराधार त्या वसुंधरेसी

उरे न त्राता जगती कोणी

कढ दुःखाचे गिळता गिळता

हृदय विदीर्ण शतखंडच होई --- ।। 3

 

आक्रमणाने पीडित वंचित

अबोल झाली; खिन्न तिचे मन

धरणी टाकी उष्ण उसासे

सर्पिण जखमी जशी फुसफुसे --- ।। 4

विष भरल्या त्या उच्छ्वासांनी

मरणाचे थैमान भोवती

दुःखी होती मुले माणसे,

पशू पक्षि द्रुम-लताचि खासे --- ।। 5

 

अभाग्यास ना पुसे कुणीही

त्यजति  जळत्या तरुसी  द्विजही

दारिद्र्याचा येता फेरा

चुकविति त्याला जिवलग साथी --- ।। 6

 

अवचित येई झुळुक सानुली

घाली फुंकर जखमेवरती 

‘‘मरणानंतर दुजे मरण ना’’

देई विश्वासाने ग्वाही --- ।। 7

 

‘‘उरे न काही जेव्हा लुटण्या

भय लुटण्याचे कशास चित्ता

गळून पडता कात, नव्याने

पुनर्जन्म तो, ये अनुभवता --- ।।8

 

एक असे जरि क्षण मरणाचा

अखंड चालू जीवन यात्रा

नित्य वाहते जीवन सरिता

चैतन्यचि दे ओळख हृदया’’ --- ।। 9

 

हीच असे का कविता पहिली!

गेली सांगुन  झुळुक सानुली

का आद्य कवीला प्रतिभा स्फुरली

रहस्य सनातन उकलुन गेली ---!!! ।। 10

 

--------------------------

अरुंधतीप्रवीणदीक्षित-

फाल्गुन कृ. षष्ठी (नाथषष्ठी) 20 मार्च 2025