केस

 

केस

केस कुजबुजले कानामध्ये -

``आता वय तुझं झालं !''

म्हणाले मीही फणका र्‍याने

``कर तुझच तोंड काळं !''

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

कविता अनुक्रमणिका

Image
   कविता  अनुक्रमणिका    क्लिक करा आणि वाचा विविध तरू/ निसर्ग विविध विविध अनुवादित कुं द संक्रात   वेल उनाड  बोर गगन चाफा / बूच जक रंडा /  नीलमोहर शिरीषाची  झोप बाभळ  नवलाई तालतरू  (ताड) रान केळ क दं ब के ळ माणिक मोहर गु   गु लमोहर (गंधपाकळी) अमल तास मो ग री कडुनिंब  1 कडु निंब 2 गाणारे झाड - वठलेलं झाड अभि मन्यू क व ठ आंब्याचा बंगला आम्र योद्धा फ ण स चिं च मधु मालति कदंब तरु पारि जातक प ळ स शा ल्म ली जारूळ/ तामण कास पठार कां च न तुलसी विवाह बे शरमी सप्त पर्णी सोन चाफा शे वं ती फु ले ना र्सिस स -------------------- अंबर मणी     एक प्रभात झुं ज थेंबु टला पिटुक खेकडा वार्‍याची छत्री से ल्फी निदा घ - किमया  थं डी पान गळ पावसाचा थेंब पा व सा स आकाशाचे रंग चंद्रो दय  हिरवा ऋतु कृष्ण चतुर्दशीची पहाट पा ऊ स-   मि ठी   पाऊस आणि ती - सुंदर झाले जग सगळे वा द ळ 1 वा द ळ 2 श्रा व ण नि र्झ र सू र्यो द य सू र्या स्त पावले उषेची गु ला बी घा र   पाहुणी मांजर   उशा शी ...
Read more

वादळ 1

  वा द ळ 1   नसतेच वादळाला संस्कृती, परंपरा किंवा नातं ---! असतं ते चार असामाजिक तत्त्वांनी संधीचा लाभ घेत एकत्र येणं ! आणि---- जे मिळत नाही, --- जे तयार करता येत नाही, --- ते सगळ्यांनी मिळून ओरबाडणं!   मला नाही तर -- तुलाही नाहीचं एक भणाण थैमान नुसतं, ओरबाडलेल्याचाही उपयोग करण्याची क्षमता नसणं ! आक्रमण, हिरावून घेणं, हीच धारणा --- हीच शिकवण ----! नसतच कुठलं सुजाणपण!   असतो त्याला फक्त एकच डोळा सर्वांवर रोखलेला, हृदयात हलाहल आणि वरवर शांतीचा पुरस्कार करीत समृद्ध किनारे शोधणारा! तिथे थैमान घालण्यासाठी मनातून आसुसलेला !   नसतात वादळाला मुळं, पानं, फुलं, फळं ---, नसतच माहीत त्याला एकमेकांना अन्न-आधार देतं – गगनावरी वेलु चढवणं ! मूळांनी खोडाला, खोडानी फांद्यांना ---- फांद्यांनी पानाफुलांना सुखावणं ----सजवणं! परत पानांनी सगळ्यांना अन्न देत जगवणं   नाहीच पटत वादळाला एकमेकांच्या -- खांद्यावर मान टाकून विसावणं ! नाहीच भावत त्याला शांतीप्रस्तावाचं बोलणं   माहीत असतं त्याला फक्त मुंड्या मुरगाळणं!  ...
Read more

sip your Coffee-

Image
Sip your Coffee प्यालाच जीवनाचा   घे घोट एक एक आस्वाद घे रुचीने हळु सावकाश खास   क्षण हा क्षणात जाई संपेल तो प्रवास येईल गाव माझे क्षण ना कळे कुणास   संधिप्रकाश हाची उजळवी अंतराळ नवरंग जीवनाचे देऊ न घे मनास   जाईल काळ वेगे घे स्वाद सावकाश प्यालाच जीवनाचा   घे घोट एक एक   जैसा तरंग उमटे पाण्यावरी क्षणैक आयुष्य हे तसेची गमते परी युगेच   श्वासास चिकटले हे कर्तव्य सर्वकाळ चुकता हिशोब निसटे जीवन रुळावरून   संघर्ष जीवनाशी सामर्थ्य देई खास जाईल काळ वेगे घे स्वाद सावकाश   काही हवे हवेसे चेहरे आसपास जातील रे पुसोनी काहीच राहतील   घरट्यातुनीच पक्षी घेतील उंच झेप माहीत ना कुणासी पुढच्या पळास काय ?   जाईल काळ वेगे घे स्वाद सावकाश प्यालाच जीवनाचा   घे घोट एक एक   ह्या टिपुर चांदण्याच्या खालीच ह्या जगात अनुरक्त त्यात झालो , का गुंतलो जगात   समजून हेच घेणे अंतीम सत्य एक वात्सल्य थोर दिधले त्यांसी असो कृतज्ञ   चिंता विवंचना वा हृदि ना असोचि खंत घे श्वास...
Read more