कविता अनुक्रमणिका क्लिक करा आणि वाचा विविध तरू/ निसर्ग विविध विविध अनुवादित कुं द संक्रात वेल उनाड बोर गगन चाफा / बूच जक रंडा / नीलमोहर शिरीषाची झोप बाभळ नवलाई तालतरू (ताड) रान केळ क दं ब के ळ माणिक मोहर गु गु लमोहर (गंधपाकळी) अमल तास मो ग री कडुनिंब 1 कडु निंब 2 गाणारे झाड - वठलेलं झाड अभि मन्यू क व ठ आंब्याचा बंगला आम्र योद्धा फ ण स चिं च मधु मालति कदंब तरु पारि जातक प ळ स शा ल्म ली जारूळ/ तामण कास पठार कां च न तुलसी विवाह बे शरमी सप्त पर्णी सोन चाफा शे वं ती फु ले ना र्सिस स -------------------- अंबर मणी एक प्रभात झुं ज थेंबु टला पिटुक खेकडा वार्याची छत्री से ल्फी निदा घ - किमया थं डी पान गळ पावसाचा थेंब पा व सा स आकाशाचे रंग चंद्रो दय हिरवा ऋतु कृष्ण चतुर्दशीची पहाट पा ऊ स- मि ठी पाऊस आणि ती - सुंदर झाले जग सगळे वा द ळ 1 वा द ळ 2 श्रा व ण नि र्झ र सू र्यो द य सू र्या स्त पावले उषेची गु ला बी घा र पाहुणी मांजर उशा शी ...
कवठ - विझण्यापूर्वी दिवा मोठा होतो त्याप्रमाणे, दिवस वाढायला लागला की थंडीही वाढायला लागते(21 डिसेबर ते जानेवारी) अशा थंडी वातावरणात जम बसवत असता असता बाजारात कवठं यायला लागतात. फेब्रुवारीत तर सर्वत्र बाजारात मिळायला लागतातच! महाशिवरात्रीला कवठ, होळीला पळस आणि बुद्ध पौर्णिमा ते साधारण गंगा दशहराला बेलफळ हे निसर्गानी मांडलेलं समीकरण सर्वांना परिचयाचं झालय. आपल्याकडे संस्कृत भाषेनी जवळ जवळ सार्याच भारतीय झाडांची वैशिष्ठ्य टिपली आहेत. त्यांना मानवी स्वभावाशी जोडून अत्यंत परखडपणे त्यांचे गुणदोष श्लोकबद्ध करून अलगद आपल्या ओंजळीत घातली आहेत. कवठाचं झाड उंचपुरं असून त्याच्या वाट्याला कधी फार कौतुक आल्याचं पाहिलं नाही. एवढं मोठं झाड कोणाच्या नजरेत का बरं भरु नये? फार सावली न देणार्या आवळ्यालाही त्याच्या सावलीत बसून आवळीभोजनाचा मान मिळाला. पण कवठाला काही असा मान मिळाला नाही; उलट त्याचं कडक कवचाचं फळ त्याच्या सावलीतून जाणार्या एखाद्या टकलुच्या डोक्यावर पडलच तर काय होईल ह्या विचारांनी सर्वांनाच कायम सावध केलं. एखाद्या आजारी मुलानी आईला सो...
कुं द पडताच थेंब खाली, होती सहस्र कणिका विखरून पांगताती, सार्या धरेवरी ह्या तैसाच शुभ्र तारा, निखळून ह्या नभीचा आला कधी असावा, भेटावया धरेला कुंदावरी उतरता, झाल्या सहस्र कलिका शततारका नभीच्या, कुंदावरी बरसल्या होताच सांज थोडी, त्या तारका चिमुकल्या होउन फुले कळ्यांची, कुंदावरी उमलल्या आकाश पांघरूनी, अनमोल तारकांचे हा धुंद कुंद बोले, प्रतिबिंब मी नभाचे माझ्याच दर्पणी ह्या डोकावुनी पहाती किति चांदण्याच हसर्या छबि गोड ती स्वतःची ------------------------------------------- लेखणीअरुंधतीची-
Comments
Post a Comment